 | Tagisan ng Kasikatan |
Simula na ang ingay sa pulitika pagsapit ng Oktubre. Mas dadami na ang mga pulitikong lalabas sa telebisyon at dyaryo. Mag-eendorso ng kung anu-ano, magpapa-interview at mag-gi-guest sa mga programa sa telebisyon. Magsusulputan na rin ang mga tarpaulin at banner sa lansangan na babati ng “Happy Fiesta” at “Maligayang Pasko at Manigong Bagong Taon” kasama ang pangalan at litrato ng mga kakandidato. Dahil pagsapit ng ika-isa hanggang ika-lima ng Oktubre, umpisa na ng pagpa-file ng kandidatura.
Malayo pa man ang panahon ng pangangampanya at halalan, nagsisimula na ang mga tatakbo sa pagpapabango ng kanilang pangalan. Nagsisimula na silang magpasikat. Nagsisimula na ang panliligaw. Kabi-kabila na ang mga ginagawang proyekto. Nagiging maagap na rin sila sa pagtulong sa mga nangangailangan. Naglalabasan na ang pulitiko suot ang kanilang mga ngiti, samantalang bago at pagtapos ng halalan ay kilala naman sa pagiging suplado. Sabihin man nilang hindi pa sila nangangampanya ngunit tila ganoon na rin ang pinapahiwatig nila.
May ilang pulitiko pa ngang hindi pa nangangalahati ang taon ngunit may mga pamaypay nang ipinamumudmod sa madla na kung saan doon nakaimprenta ang pangalan at mukha ng mga ito. Meron na ring lumalabas sa mga commercial at advertisement. May mga nasasangkot pa nga sa iba’t-ibang kontrobersiya. Pero ika nga ng isang kasabihan, “Whether it is a good or bad publicity, it is still a publicity”.
Ganoon nga siguro ang takbo ng pulitika sa ating bansa. Ito na ang nakagisnan natin. Naging popularity contest na ang bawat eleksyon. Kung sino ang sikat, siya ang iboboto. Kaya nga hindi na rin nakapagtatakang maraming artista ang na-e-engganyong sumabak sa magulong mundo ng pulitika.
Maaari namang mabago ang ganitong sistema. Kung matututo lang ang mga botante na iboto ang mga pulitikong talagang sumikat dahil sa mga mabubuting naiambag sa ating bansa, at hindi sumikat dahil lang sa pagpapasikat sa panahon lang ng eleksyon, pagpapa-gwapo sa telebisyon at pagbabandera ng mukha sa kalye.
Malayo pa man ang panahon ng pangangampanya at halalan, nagsisimula na ang mga tatakbo sa pagpapabango ng kanilang pangalan. Nagsisimula na silang magpasikat. Nagsisimula na ang panliligaw. Kabi-kabila na ang mga ginagawang proyekto. Nagiging maagap na rin sila sa pagtulong sa mga nangangailangan. Naglalabasan na ang pulitiko suot ang kanilang mga ngiti, samantalang bago at pagtapos ng halalan ay kilala naman sa pagiging suplado. Sabihin man nilang hindi pa sila nangangampanya ngunit tila ganoon na rin ang pinapahiwatig nila.
May ilang pulitiko pa ngang hindi pa nangangalahati ang taon ngunit may mga pamaypay nang ipinamumudmod sa madla na kung saan doon nakaimprenta ang pangalan at mukha ng mga ito. Meron na ring lumalabas sa mga commercial at advertisement. May mga nasasangkot pa nga sa iba’t-ibang kontrobersiya. Pero ika nga ng isang kasabihan, “Whether it is a good or bad publicity, it is still a publicity”.
Ganoon nga siguro ang takbo ng pulitika sa ating bansa. Ito na ang nakagisnan natin. Naging popularity contest na ang bawat eleksyon. Kung sino ang sikat, siya ang iboboto. Kaya nga hindi na rin nakapagtatakang maraming artista ang na-e-engganyong sumabak sa magulong mundo ng pulitika.
Maaari namang mabago ang ganitong sistema. Kung matututo lang ang mga botante na iboto ang mga pulitikong talagang sumikat dahil sa mga mabubuting naiambag sa ating bansa, at hindi sumikat dahil lang sa pagpapasikat sa panahon lang ng eleksyon, pagpapa-gwapo sa telebisyon at pagbabandera ng mukha sa kalye.
RSS Feed